Alle talenten

Timo Smeding (1996) is een creatieve conceptdenker. Van jongs af aan al is hij bezig met het bedenken van merken en productlijnen. Recentelijk studeerde hij af aan de TU/e als Industrial Designer. Na een stage bij Stratego Branding begon hij zijn eigen branding-onderneming SOLIDBRANDS en ontwierp hij diverse hotels en restaurants in zijn geboortestad Deventer. Met zijn nieuwe ontwerpstudio Clarity Concepts maakt hij concepten voor het nieuwe nu. Een recent product is COCOON, een meditatiestoel voor scholen.

Vita Broeken (1997) is ondernemer op het gebied van design, duurzaamheid en voeding. Samen met Elzelinde van Doleweerd is zij de founder van het bedrijf Upprinting Food, waarbij ze 3D-printen vanuit reststromen.

Elzelinde van Doleweerd (Zeist, 1997), rondde in 2018 haar bachelor Industrial Design af aan de Technische Universiteit in Eindhoven, met het project ‘Upprinting Food’. Tijdens haar bachelor specialiseerde Elzelinde zich in de richting van voeding, om zo dit project op te zetten. Upprinting Food gaat over het 3D-printen van eten vanuit reststromen. Het resultaat werd zeer goed ontvangen en daarom is Elzelinde samen met Vita Broeken een bedrijf gestart.

"We create your Industrial Brand Identity." Met dit motto is Ruben Wanders begonnen met zijn ontwerpstudio "Identity Engineering." Veel bedrijven gebruiken vormgeving voor het uitdragen van haar imago. Of het nu gaat om de grafische huisstijl of het Design van producten, de Customer Experience en het imago zijn nu belangrijker dan ooit. In de productonwikkeling is vormgeving natuurlijk niets nieuws, kijk naar de producten van Philips of Kärcher. Wat wel uniek is, is vormgeving voor deze doeleinden in de machinebouw. Hiermee richt Ruben zich op een niche en een markt met veel potentie.

Noortje Haegens (1985, Eindhoven) wandelt. Ze wandelt veel. En tijdens die wandelingen krijgen haar nieuwe werken vorm. In 2016 nam Noortje deel aan de eerste editie het talentontwikkelingstraject Jump!. Ze werd daarbij begeleid door Petra Cardinaal van Pennings Foundation.

Stijn Poelstra is opgeleid tot architect. In 2012 gooide hij het roer om en werd fotograaf. Architectuurfotograaf, wel te verstaan. In 2016 nam Stijn deel aan de eerste editie het talentontwikkelingstraject Jump!. Hij werd daarbij begeleid door Galerie Majke Hüsstege.

Onias Landveld (Paramaribo, 1985) is een verhalenverteller. Hij schrijft, spreekt, dicht en inspireert. Sinds augustus 2017 is hij voor twee jaar de stadsdichter van Tilburg. Zijn talent deelt hij graag via concepten, workshops en spreek cursussen. Maar het podium is waar hij het liefst staat. In 1989 ontvluchtte hij samen met zijn familie de Surinaamse burgeroorlog. Na 3 jaar te hebben gewoond in Utrecht, vertrok het gezin weer naar zijn geboorteland. Sinds 1998 woont hij in Tilburg.

Nona (Uden, 1993) studeerde in 2014 af aan de Herman Brood Academie in de richting Music Management, maar de passie voor zelf muziek maken nam toch de overhand. Ze schrijft haar eigen songs die een mix zijn van pop, soul en hiphop.

Kubilay Kaya (Bergen op Zoom, 1978) werkte jarenlang als hiphop-producer achter de schermen, maar maakt nu zijn eigen muziek. Daarin combineert hij indiepop met hiphop en poëtische teksten. Zijn eerste album, Wanneer Je Er Langer Naar Luistert, Wordt Het Best Mooi, kwam enkele maanden geleden uit.

Rapper, zanger en producer Joël Domingos (Hoek van Holland, 1995) woont sinds enkele jaren in Tilburg, waar hij rap aan de Rockacademie studeert. In 2020 verwacht hij zijn diploma te halen. Hij maakt Nederlandstalige popmuziek met een mix van hiphop, soul, R&B en disco.

Rianne Wilbers (1989, Helmond) studeerde klassieke zang aan het conservatorium in Tilburg. In plaats van dat ze stukken zong van mensen die al honderden jaren dood zijn, schreef ze liever zelf muziek samen met hedendaagse componisten. Zo koos ze haar eigen weg en ontwikkelde haar eigen stijl.

Orkun Agir (Zwolle, 1990) verhuisde op zijn tweede met zijn ouders naar Eindhoven waar hij opgroeide. Naast componist en speler van de bağlama, een Turks snaarinstrument, is hij ook muziekdocent. Hij heeft hij zijn eigen lespraktijk waar hij aan kinderen en volwassenen bağlama-, piano- en gitaarles geeft.

Sanne Rambags (Goirle, 1994) behaalde in 2017 haar diploma aan het conservatorium in Tilburg voor de opleiding Jazz. Tijdens haar studie richtte ze zich op haar stem als instrument, om zo een verbinding aan te gaan met het publiek en andere muzikanten. Op zoek naar meer vrijheid in haar vak, specialiseerde ze zich in vrije improvisatie. Daar kwamen allerlei samenwerkingsprojecten met muzikanten van over de wereld uit voort.

De carrière van Roziena Salihu (1994) is een mix van film, theater en schrijven. In alles wat ze doet is het woord de basis. Naast schrijven en performen organiseert ze ook: ze is een van de drijvende krachten achter Art Harder, het platform voor woordkunstenaars.

Eline van Wieren (1993) studeert Creative Writing aan ArtEZ. Ze schreef onder meer voor Hard//Hoofd en De Optimist. Ook droeg ze voor bij onder andere Mensen Zeggen Dingen, Onbederf'lijk Vers en Radio 1.

Voor Sandro van der Leeuw (1990) is zijn deelname aan WOLK het definitieve startpunt van zijn carrière als schrijver. Meer publiceren, meer voordragen, meer creëren. Tijd om vol gas vooruit te gaan en alles waar hij van houdt en waar hij goed in is te combineren, te perfectioneren en te promoten.

Elianne van Elderen (1997) schrijft voornamelijk poëzie en korte verhalen, die ze ook regelmatig voordraagt op (literaire) podia. Ook houdt ze zich bezig met beeldend werk en onderzoekt ze de exposeerbaarheid van tekst. Ze volgt een schrijfopleiding (Creative Writing) en ze nam in 2017-2018 deel aan het talentontwikkelingstraject van Tilt.

Isa Altink (Geleen, 1994) studeert aan de Schrijversvakschool en volgt een MA Filosofie aan de UvA. Ze schrijft korte verhalen en gedichten en werkt daarnaast met audio. Haar gedichten verschenen o.a. in de Turing top 100 en op Notulen van het Onzichtbare. Ze bracht haar werk ten gehore op o.a. de Nijmeegse Gedichtennacht, Dichters in de Prinsentuin, en Theaterfestival Boulevard.

Twan van Bragt (1983) is schrijver en theatermaker. Zijn werk kenmerkt zich door een tragikomische toon, hij schrijft over het geploeter der mensen, met grote liefde voor het ambivalente en het ongrijpbare. Onder de vleugels van WOLK grijpt hij de kans om zijn eerste roman te schrijven. Hiernaast bestormt hij de podia met korte verhalen (oa. Mensen Zeggen Dingen, TilT) en schrijft hij spoken word, zijn nieuwste project is de sinistere disco-act Blitskikker.

Eva van Pelt (1992) studeerde zang aan de Rockacademie en noemt zichzelf muzikaal maker. Ze schrijft en zingt Nederlandstalige nummers. Het maken van muziek draait voor haar in de eerste plaats om contact te leggen met haar publiek en niet zo zeer om het verspreiden van liedjes.

Albert van Abbe (Eindhoven, 1982) is Dj, maar doet nog veel maar dan dat. Hij runt een aantal labels en organiseert een eigen avond. Dat laatste doet hij ook buiten Nederland, zoals in steden als Wenen, Helsinki, Leipzig en Berlijn. Zijn missie is om dancemuziek op een verfijnde en innovatieve manier te brengen.

Julian Edwardes (1979) studeerde aan AKV St Joost en Sandberg Instituut. Hij heeft een achtergrond in beeldende kunst maar is nu vooral actief als muzikant waarbij hij met een modulaire synthesizer improvisatie verkent.

Iris Frankhuizen (1991, Amsterdam) ontwikkelt eigen concepten en opdrachtwerk in haar eigen stijl. Zo maakt ze muziekvideo’s, informatieve animaties voor verschillende media, en animaties voor documentaires.

Marijn Graven zoekt als regisseur naar hoe ze haar eigen realiteit en die van de specifieke acteurs die ze kiest, kan koppelen aan toneelrepertoire of wereldliteratuur, theatraliteit en spiritualiteit. Ook zoekt ze naar collectieve verbinding en manieren om het publiek meer deelnemend dan beschouwend te laten zijn.

Lisah Baert treedt haar publiek met open vizier tegemoet en wil in haar werk de persoonlijkheid van de performers laten zien en zich blootgeven aan de toeschouwer. Ze toont hiermee de kracht van de kwetsbaarheid.

Katja Heitmann is een choreografe die geen dans maakt. Met haar team van gedreven dansers en met artistiek partner Sander van der Schaaf maakt ze opvallende 'performance-installaties'. In musea, theaters maar vaker nog in de kerk en op het stadsplein verbeeld ze telkens de vraag: 'wie of wat beweegt wie?

Theaterregisseur Eva Line de Boer geeft in haar regie vorm aan haar fascinatie voor de toename van het openlijk delen van emoties in de openbare ruimte. Ze portretteert mensen die hun gevoelens uitdragen en zich daar zeer bewust van zijn.

Sabine Molenaar richtte in 2013 haar gezelschap Sandman op. In haar werk verbeeldt Sabine eerder een state of mind dan afgeronde personages. Ze vertaalt de diverse gemoedstoestanden in extreem fysieke bewegingen.

Danser Johnny Lloyd onderzoekt met zijn voorstellingen het werken tussen verschillende dansculturen en de cross over tussen urban en hedendaagse theaterdans.

The100Hands maakt, o.l.v. Jasper Džuki Jelen and Mojra Vogelnik Škerlj, interactieve dansvoorstellingen op locatie en in het theater. Het fysieke vocabulaire komt voort uit hun achtergrond in moderne dans, partnering, martial arts en architectuur.

Evangelos of ‘V’ probeert met zijn surrealistische invalshoek een eigen kleur te brengen in het danslandschap. Surrealisme gaat voor hem over de metaforen van het leven en hoe dingen een betekenis verdienen.

Sinds vorig jaar is Murat Yildiz (1984) bezig met het onderzoeken en zichtbaar maken van bestaande relaties van ‘mens tot mens’ (taalkundig en verbaal), die erop gericht zijn de ander te beïnvloeden of te vormen. Mensen suggereren continu hun ideeën aan anderen. Ze breiden hun eigen ik verbaal uit door middel van andere personen.

In zijn werk wil Remy Neumann (1988) het hebben over thema’s die de dagelijkse beslommeringen overstijgen. Zijn grootste angst is de dood, maar er is volgens hem maar één kracht die sterker is: Transformatie.