Timo Tembuyser (1991, Aalst (BE)) is performer, zanger, componist & theatermaker. Hij studeerde in 2019 af van de opleiding Performance op de Toneelacademie van Maastricht. Hij rondde dat jaar ook een individueel zangtraject af aan de opleiding Muziektheater op Codarts. In dat gecombineerde afstudeerjaar begon Timo heel bewust aan een onderzoek naar het ontwikkelen van een eigen methode voor een ensemble van stemmen. In zijn persoonlijke coming-of-age, die in 1991 begon in de Vlaamse provinciestad Ninove, heeft hij vaak gezocht naar verbinding en eerlijkheid. Als een eeuwige nomade hopte hij van jongs af aan van plek naar plek, van project naar project, van huis naar huis. “Ik ben er intussen achter gekomen dat het verlangen naar het bouwen van een duurzaam huis en het creëren van een langdurige familie de motor is van mijn creatieve energie. Ik werk het liefst aan concepten waarbinnen een gemeenschap aan mensen (stemmen) een gezamenlijke taal leert spreken; ondanks/dankzij haar verschillen.” De uiteindelijke performances zijn ruimtes waarbinnen nieuwe vocale composities de theatrale dialoog sturen tussen de performers onderling, tussen de performers en het publiek en tussen de toeschouwers onderling.
Voor Timo naar Nederland trok, studeerde hij vijf jaar aan de Universiteit van Gent, waar hij in 2014 de masteropleiding Architectuur en Stadsontwerp afrondde. Daar vertaalden zijn eigen vragen en (toen nog onbewuste) verlangens zich in een interesse in de manieren waarop mensen samen leven in een grootstedelijke context. Hij bouwde aan conceptuele bruggen tussen architectuur, stedenbouw, filosofie, sociologie en theater(wetenschap). Het verlangen de theorie in de praktijk te brengen, leidde Timo uiteindelijk naar Nederland om Performance te studeren. “Waar ik in mijn architectuurstudie vooral ruimtes heb leren scheppen, heb ik in de vijf jaar Toneelacademie/Conservatorium die daarop volgden vooral geleerd hoe die ruimtes te vullen. Ik zou m’n werk dan ook kaderen binnen alle drie de vakgebieden architectuur, theater en muziek — noem het muziektheaterarchitectuur.”
In zijn afstudeerjaar maakte Timo Missa Homo Sacer en MEMENTUM, twee oefeningen in ‘de zingende gemeenschap’. Missa Homo Sacer is een compositie voor een vijfstemmig vrouwenkoor en een elektrisch gitarist, die zich als groep afzetten tegen een solitaire mannenstem, die in de mis te biecht gaat. De koorinstallatie MEMENTUM zoomt volledig in op de gemeenschap en haar interne zoektocht naar harmonie. Voor dit project nodigde Timo vijftien stemmen uit (zowel zangers als niet-zangers) om een maand lang samen te wonen in een boerderij net buiten Den Bosch. Het was een afstudeervoorstelling onder de vleugels van Festival Cement, waarin samen zingen daadwerkelijk een metafoor was voor samen leven.
Naast zijn eigen werk ontstond samen met regisseur Naomi Steijger het project Concrete Voices, een reeks luistervoorstellingen waarin telkens een andere flat tot koor wordt omgevormd (www.concretevoices.com). In samenwerking met Hélène Vrijdag spitst Timo’s onderzoek naar de zingende groep zich toe op het duet tussen twee stemmen en de binaire (gender-)associaties die hun specifieke ontmoeting met zich meebrengt. Timo is daarnaast als freelance tenor verbonden aan het Swara Vocal Ensemble (Brussel); Ghent Singers (Gent) en kamerkoor Panta Rhei (Antwerpen). Als makend speler werkt(e) hij samen met Nicole Beutler (8:METAMORPHOSIS), Marijn Graven (A MA ZON EN), House of Nouws (STORM) en Sarah Moeremans.
In 2020/2021 werkte Timo samen met Hélène aan het werk aan het opera- en oerduet La Loba, een Cement Productie, in coproductie met Via Zuid en in samenwerking met Muziektheater Transparant.
In 2022 presenteert MISSA MATER SOLA (letterlijk: ‘mis over de eenzame moeder; mis over alleen de moeder’). Dit is zijn tweede theatrale mis; na een eerste mis over de zondaar, staat in MISSA MATER SOLA de moederfiguur centraal, geflankeerd door een zeskoppig zonenkoor — zes jongen(s) op weg naar een volwassen stem. In de afwezigheid van de Vader, wordt de Godin na millennia aan vrouwenonderdrukking bij elkaar gezongen. In samenwerking met danslegende Fumiyo Ikeda als moeder van de gemeenschap aan performers, wordt de moeder-zoon relatie onderzocht als een fysieke daad van geven en ontvangen, van dragen en gedragen worden. Zo is MISSA MATER SOLA zowel koorconcert als dansvoorstelling. Begeleid door een jonge fluitiste aan de zijlijn, wordt toegewerkt naar een nieuw Stabat Mater Gloriosa: een ode aan de kracht van het vrouwelijke, in elk van ons.
