Premières op IDFA en het Future of Storytelling festival in New York , een werkbijdrage van het Mondriaan Fonds en verschillende awards en internationale vertoningen en - tentoonstellingen. Jij hebt toch helemaal geen talentontwikkelingstraject meer nodig, Marleine?
“Toch wel hoor,” lacht Marleine. “Juist nu.”
Kun je dat uitleggen?
“Voor mij kwam het talentontwikkelingstraject op een perfect moment in mijn carrière. In vergelijking met negen jaar geleden, toen ik net van de academie (St. Joost in Breda, red.) kwam, weet ik nu veel beter wat ik uit het traject wil halen,” vertelt ze.
De eerste vijf jaar na haar afstuderen beschrijft Marleine als een zoektocht: wat wil ik met mijn werk en wat kan ik? Hoe is de verhouding autonoom versus werk in opdracht? “Een paar jaar later begon ik aan een master van de Filmacademie omdat ik een brug wilde slaan tussen onderzoek en praktijk. Als je een film of documentaire maakt, dan is het onderzoeksproces vaak ondergeschikt aan het product dat daar uiteindelijk uitkomt. Maar wat mij juist boeit is het steeds voortdurende onderzoeksproces. In mijn installaties heb ik dat steeds verder uitgewerkt, meestal in nauwe samenwerking met andere disciplines zoals met dansers, met wetenschappers, psychologen of artsen, bijvoorbeeld. Zo kom ik steeds dichter bij waar ik naartoe wil. Inmiddels ben ik klaar om over mijn toekomstvisie na te denken. En toen werd ik dus voorgedragen voor Next.”
