Zo, je hebt al heel wat bereikt in je carrière. Kun je vertellen hoe het allemaal begon?
“Op mijn zestiende ben ik begonnen met dansen, het is voor mij altijd een hobby geweest. Ik kwam tijdens een carnavalsfeestje in aanraking met jongens die mij moves lieten zien. Voor die tijd was ik al wel gefascineerd door Michael Jackson. Ik dacht altijd dat je met talent geboren moest zijn en dat je het niet kon leren, maar daar besefte ik dat dat wel kon. Zo ben ik erin gerold.”
“In die tijd waren er nog geen lessen in popping, dus heb ik het zelf via een aantal video’s geleerd. Veel imiteren en oefenen heeft me verder gebracht. Er kwamen steeds meer wedstrijden, battles, zoals we dat in de scene noemen. Na het winnen van een aantal battles kreeg ik steeds meer de smaak te pakken en uiteindelijk ben ik vijf keer Nederlands kampioen in de stijl popping geworden. Hierdoor kreeg ik een reputatie in de Nederlandse urban dans scene en kreeg ik steeds meer verzoeken voor les te geven, jureren van battles en allerlei uiteenlopende gigs. Ik studeerde daarnaast aan de Technische Universiteit in Eindhoven: Industrial Design.”
“Nadat ik mijn master had afgerond, was het lastig om aan een baan te komen. Ik zat in een specifieke hoek en daar had je ervaring voor nodig. Dat heb je niet als je net afgestudeerd bent. In diezelfde tijd kwam mijn goede dansvriend Niek Traa bij mij, met de vraag of ik met hem een jurysysteem wilde bouwen. Hij had gebattled bij een evenement in Zuid-Korea en was het niet eens met de uitslag en het jurysysteem, O.U.R. system, dat daar gebruikt werd. Hij wist dat ik Industrial Design had gestudeerd en dacht dat we samen wellicht een nieuw systeem konden maken. Zo heeft zijn frustratie ons gemotiveerd om zelf een systeem te bouwen.”
