Eleni Ploumi (1988 – Thessaloniki, GR) is een performer en choreograaf die vanuit Tilburg werkt. Ze studeerde Theater Dance Performance aan de Contemporary/Urban Department van de Fontys Dance Academy, waar ze afstudeerde als Bachelor of Choreography (2016). Voordat ze naar de academie ging, was ze hiphop- en house danser, ze onderzoekt voortdurend de fusie tussen urban dans en hedendaagse dans.
Wat onrechtvaardig is aanpakken, wat ingewikkeld is niet uit de weg gaan en zeggen waar het op staat. Al tijdens haar choreografie-opleiding springt Eleni’s activistische temperament in het oog evenals de mate waarin ze het hedendaagse kunstenaarschap zowel kritisch bevraagt als serieus neemt. Eleni houdt ervan om zaken grondig aan te pakken, om vanzelfsprekendheden haarfijn uit te pluizen en vooroordelen te bevragen. Ze is overtuigd van de kracht van de kunsten om taboes te doorbreken, onderdrukte emoties aan de oppervlakte te brengen en mensen te inspireren tot bewustzijn en verandering. Met haar geloof in de zeggingskracht van het lichaam en haar extreme lichaamsbeheersing was ze als performer zowel op haar plek in het uitbundige, theatrale werk van T.r.a.s.h./Kristel van Issum als in de sobere, gestileerde concepten van Katja Heitmann.
In haar eigen werk brengt ze de paradox van het tomeloze en subtiele lichaam samen en speelt ze ermee. Dierlijk, gevaarlijk en met een controle die om de vinger windt, onderzocht Eleni de pijn en schoonheid van wat blijft en wat verdwijnt in Wax Me Apart (2019). In Stirring Pan (2018) werkte ze met een tot het uiterste geconcentreerde ademhaling om haar innerlijke vuur weer aan te wakkeren terwijl Poutanes (2017) een hilarische en tegelijk pijnlijke aanklacht tegen de uitverkoop van het vrouwenlichaam was.
Eleni werkt sinds 2020 in een meerjarig samenwerkingsverband met DansBrabant via PLAN Talentontwikkeling Brabant. Onder het motto Killing Time werkt Eleni momenteel aan een ongoing project waarin ze lichamelijke inperking onderzoekt en hoe die te doorbreken. Vergezeld met haar bankje reist ze langs verschillende kelders en kluizen. Iedere keer duikt ze middels een fysieke, energieke ervaring met het publiek in een ander stadium uit een leven, in een moment waarop dat leven ontegenzeglijk wordt opgeschud of omgekeerd.
