Hoogendoorns manier van werken is impulsief en associatief. Dit vertaalt zich in haar materiaalgebruik; een collage vormt zich als het ware in haar hoofd die vervolgens wordt uitwerkt in het materiaal dat ze daarvoor nodig acht. Haar studio is als een speeltuin, waarbij de intuïtie het belangrijkste gereedschap is. De kleurrijke schilderijen, tekeningen en keramieken beelden zijn een willekeurige weerspiegeling van haar dagelijkse leven.
Het moederschap combineren met het kunstenaarschap vroeg om een nieuwe balans. Het leverde ook een nieuw soort werk op: werk gemaakt in een razend tempo op momenten dat Koot even de handen vrij heeft. Een tekening tussen de bedrijven door of snel een beeld boetseren tijdens het middagdutje van haar dochter. Haar werk is sneller, grover en banaler geworden, maar niet minder doeltreffend. Hoogendoorns werk komt voort vanuit een nieuwe methodiek waarin een korte periode van tijd kan worden besteed aan een werk, gefragmenteerd over een langere werkperiode.
