“Op de grote textieltafel bij MAKE ben ik begonnen met het drukken van grotere patronen om te onderzoeken hoe je het beste patronen in elkaar door kunt laten lopen”, vertelt Meulendijks.
“Ik ben op tuft stramien gaan zeefdrukken om te kijken wat er gaat gebeuren als ik het opspan en eromheen ga tuften.”
Goed experiment
“Mijn grootste experiment bij MAKE was het zeefdrukken op glas met glaspigment. Dat had ik nog nooit gedaan. En het is eigenlijk ook mislukt, want ik heb met rood, blauw en geel gewerkt. Er was mij al verteld dat er bij rood de kans bestaat dat het verdwijnt in de oven. Dat is bij mij dus ook gebeurd. Het rood was wittig geworden, maar is wel heel erg mooi ín het glas gesmolten. Dus het was eigenlijk ook wel weer een goed experiment.”
Zeefdrukken met pigment
“Glas is een vloeistof, dat vind ik super boeiend. Het materiaal vloeit zo traag, dat ons oog dit niet kan waarnemen, het lijkt een vaste stof. Dit totaal andere tijdsverloop vind ik een mooi startpunt om verder aan de slag te gaan met het glas. Door het glas in de oven te manipuleren komt het meer in de buurt van vloeiend materiaal. Dit wil ik combineren met collage en het zeefdrukken met pigment. Dat wordt dus zeker nog vervolgd.”
Bloed, zweet en tranen
Het is niet de eerste keer dat Meulendijks bij MAKE werkt. “Er ligt hier al heel wat bloed, zweet en tranen van mij. Toen ik mijn atelier nog niet had, heb ik bij MAKE ook het vooronderzoek gedaan voor de grote werken die ik heb gedrukt op plexiglas. Ook deed ik na de academie een ets masterclass bij MAKE.”
