Ontmoet Inversie talent Jesse Fischer

Hoe ben je ertoe gekomen om kunstenaar te worden?

Dat is heel geleidelijk gegaan. Als kind was ik veel aan het tekenen. Dat ging over dingen waar je dan mee bezig bent zoals oorlogje spelen, met ridders of naar de radio luisteren en dan tekenen wat ik hoorde. Het was een gegeven en ik bevroeg dat niet tot ik klaar was met de HAVO. Door de vraag van mijn vader wat ik nu zou gaan studeren ben ik daarover gaan nadenken. Ik ben begonnen aan de illustratie afdeling van St. Joost, maar uiteindelijk in de ban van het schilderen geraakt. Niet gelijk, eerst durfde ik niet. Ik dacht dat het kitsch was dat ik maakte. Ik werkte superfiguratief en tekenachtig en dacht vooral dat schilderkunst iets externs was; dat kunst iets was dat ik niet ben. Via klasgenoten kwam ik in aanraking met de schilderkunst en ambieerde ik het om daar mijn leven van te maken.

Wat zijn je verwachtingen bij Inversie?

Ik ben drie jaar geleden afgestudeerd. Ik heb vooral veel in mijn atelier gewerkt, maar ook veel georganiseerd zoals veilingen en exposities omdat ik dacht dat ik zo veel van de kunstwereld zou zien. Met Inversie hoop ik dat ik dat ik die kunstwereld beter kan begrijpen en meer grip kan krijgen op het professionele veld. Ik ben toch wel op mezelf en een valkuil is dan dat ik me opsluit; misschien ben ik hierna minder geïntimideerd.

Wat maakt deel uit van het kunstenaarsvak dat je liever niet zou doen?

Dat weet ik niet zo goed. Ik vind heel veel leuk aan de baan van kunstenaar zoals veel vrijheid in de manier hoe ik mezelf toon. Misschien het netwerken, dat is spannend en voelt raar al is dat ook niet erg. Eigenlijk stel ik alles dat niet direct over schilderen gaat uit, zoals de zakelijke kant. Administratie en dat soort dingen, dat is wel een drempel. Ik merk nu ik aan het schrijven ben over mijn werk, research doe naar galeries voor mijn werk met mijn mentor, dat het wel mijn blik breder maakt en dat ik daar enthousiast van wordt. Het voelt alsof ik meer toegang krijg tot die wereld.

En wat doe je het liefste, als je mag kiezen en nergens rekening mee hoeft te houden?

Wat ik als liefste doe is koken, uit eten gaan, op het terras zitten met vrienden, met mijn vriendin op vakantie gaan. Alleen kan ik daarvan pas genieten als ik productief ben geweest en heb geschilderd. Al beschouw ik koken ook als een soort van schilderen.

Je organiseert ook tal van activiteiten zoals happenings in de vorm van veilingen, waarom doe je dat?

Ik doe dat om uit het atelier te komen. Het is ontstaan doordat ik in mijn tienerjaren veel dansfeestjes mee organiseerde en daarvoor decors maakte of expo’s. Zo sloop het erin en zag ik dat het makkelijk is om te doen en ook leuk als kunst in de uitgaanssfeer wordt geplaatst. Het is ook professioneel noodzakelijk om zaadjes te planten, je wordt wel gezien en financieel levert het ook wat op. Ik hoop dat ik er de rest van mijn leven mee door kan gaan. Het zijn groepsactiviteiten waarvan nu mijn werk ook deel uitmaakt, maar later kan ik een meer organisatorische functie innemen en het anderen laten uitvoeren. In essentie hoeft het niet te veranderen. Ik denk dat het ook minder eng wordt en makkelijker wordt om te doen. Eerst was ik ziekelijk zenuwachtig, maar dat gaat nu veel beter.

Waar wil je over een jaar uitkomen en heb je nog plannen voor een verre toekomst?

Na Inversie wil ik me beter kunnen presenteren als professionele maker; dat ik inhoudelijk beter over mijn werk kan praten op een manier die goed voelt. Op de lange termijn wil ik van mijn werk kunnen leven, een mooi huis hebben en een mooi atelier liefst buiten de stad. De verbinding met de stad houd ik door middel van galeries, tentoonstellingen en veilingen die ik blijf doen om zo contact te hebben en te houden met het stadse leven. Ik zie dat wel realistisch in, ook de organisatie daarvan.

Mentor Ad van Rosmalen over Jesse

Al voordat ik in gesprek ging met Jesse Fischer kende ik zijn werk van een tentoonstelling in Park Tilburg, het deed me onwillekeurig denken aan undergroundblaadjes uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. Nu ik het werk beter ken, en ook zijn persoon, merk ik op dat de motieven van de schilder absoluut niet gedateerd zijn. Integendeel, want het geeft uiting aan hedendaags levensgevoel. We spreken vaak over het ontwikkelen van een eigen vocabulaire dat niet afhankelijk is van bijvoorbeeld de ideologische systemen van exotische religies. Jesse beschikt over een groot associatief talent, het beeldende vermogen van zijn taal ontwikkelt zich spectaculair.

Tekst: Esther van Rosmalen
Beeld: Marcel de Buck

meer info over Jesse