Waarom wilt Floor Snels weten wat ‘bourgondisch’ betekent voor bewoners in Linie?
Ik ben benieuwd wat een woord als ‘bourgondisch’ betekent voor bewoners in Linie. Daarom heb ik een pakketje gemaakt voor mensen die van lekker eten houden en graag met vrienden of familie samen eten. Daarin zitten verschillende opdrachten om een bijzonder maal te maken! De resultaten hiervan verzamel ik en breng ik samen. Zo ontstaat er beeld van de eetcultuur in Linie.
Dat klinkt best wel coronaproof.
Ja dat is het zeker. Tijdens de intelligente lockdown in maart heb ik een maand bij mijn ouders gewoond. In die tijd heb ik niemand anders gezien. Grotendeels omdat het niet mocht, maar ook omdat ik niemand wilde zien. Ik heb die maand gebruikt om mijzelf helemaal af te zonderen van alle sociale contacten, om uit te rusten en om mijzelf op te laden. Het lijkt mij bijzonder om nu iets te maken voor huishoudens en iets toe te voegen binnen die gelimiteerde situatie.
Wat verwacht je dat de gevolgen zijn van het werk dat de kunstenaars maken in de Linie?
Wij doen kleine acties in de wijk. Op kleine schaal zal dit kleine veranderingen veroorzaken. Zo verandert het straatbeeld of ontstaat er een nieuw gesprek tijdens het avondeten door mijn pakketje. Maar of het op langere termijn iets teweeg brengt, dat vind ik lastig te zeggen. Bovendien moet je je eerst afvragen waarom je iets zou willen veranderen in de wijk.
Zou je dat willen?
Ik begeef me nu in de sociale structuren van de wijk. Zo vormen zich ideeën, gedachten, wensen, afkeer, emoties, wat dan ook, er gebeurt iets in mij waardoor ik geraakt wordt door die sociale structuur. Ik wil weten hoe anderen in deze context daarnaar kijken. Ik wil niet per se iets veranderen, ik zou vooral iets willen toevoegen als extra voorstel. Als een nieuwe optie om naar de wijk te kijken.
Waarvan zouden we je moeten kennen?
Regelmatig wordt ik aangesproken dat ik heel erg op iemand anders lijk. Dit gaat iedere keer over een andere persoon. Vaak dragen zij net als ik een bril, meestal een ronde gouden bril, maar tegenwoordig heb ik vaker mijn zwarte ‘cat-eye-vormige’ bril op. Die heb ik nog nooit bij iemand anders gezien. Ook hebben deze vrouwen vaak een pony en lang bruin haar. Ze zijn redelijk lang en slank en daarbij hebben ze ook allemaal een beetje dezelfde lach. Terugkomend op de vraag waar je mij van zou moeten kennen: er is een grote kans dat je mij denkt te kennen, maar meestal is dat iemand anders.
Dit project is tot stand gekomen door Witte Rook met steun van Alwel, Gemeente Breda en het Buurtcultuurfonds Brabant.